สิ่งที่สังคมทำผม ช่วยส่งต่อนะครับ อยากให้เสียงถึงสวรรค์
ผมเคยทำงานเมื่อ 2544 เกี่ยวกับด้านคอมพิวเตอร์ที่ธนาคารแห่งหนึ่งที่เค้าว่าเป็นธนาคารไฮโซ ทำงานได้ประมาณ 2 ปี
ที่ทำงานได้เปลี่ยนไป ผมรู้สึกว่าที่ทำงานพูด กระแทก แดกดันผม บางทีผมทำงานก็พูดจาประมาณว่าทำไม่ได้หรอก
เวลาผมสอนงานก็พูดแบบไม่เกรงใจพูดไม่รู้เรื่อง ทำสีหน้าไม่พอใจ เวลาผมถามว่าพวกพี่มีอะไรหรือป่าว
หรือผมทำอะไรผิดไปโดยที่ผมไม่รู้ตัว พวกพี่ที่ทำงานบอกว่าผมคิดไปเอง ผมเครียดจนกระทั้งไปหาจิตแพทย์และ
ผมโดนกดดันอย่างหนักผมจนผมขอลาออก (2546) ถ้าอยากให้ผมออกก็บอกกันดีๆก็ได้หรือเพียงเพราะผมเป็นเพศ
ที่สามซึ่งผมมาเปิดเผยที่หลัง (สรุปทำงานมาได้ 2 ปี)
ปัจจุบัน (2549) ผมไม่ได้ทำงานเลยครับตลอดสอง- สามปีที่ผ่าน และเมื่อไม่กี่เดือนที่ผ่านมาผมลองสมัครงานดู
แต่ผมลองเปลี่ยนสาขาที่เคยทำมา ผมเป็นเซลครับทำได้ 1 เดือนออก อีกที่ผมทำได้ 1 วันออก เพราะเวลาทำงานผม
เครียดและความรู้สึกกลัวว่าคนที่ทำงานจะพูดจาแดกดัน หรือประชดต้องคิดทุกคำพูดที่เค้าพูด บางที่พูดเล่นก็คิดว่าเค้าว่าเรา
 ทำให้ผมเครียดจนต้องลาออก ผมเคยปรีกษาทนาย หรือใครๆก็บอกว่าผมคิดไปเอง รู้จักปล่อยวาง ผมลองแล้วแต่ผมทำใจ
ไม่ได้ หรือผมต้องอยู่ในประเทศที่ต้องเอาตัวรอด ใส่ร้าย หรือการอยากได้สิ่งที่ต้องการ โดยไม่ถูกต้องเหมือนผมอยู่ในเมือง
คนบาป และผมต้องทำใจอย่างเดียวใช้มั้ยครับ ผมจึงไม่แปลกใจเลยทำไมมีศรีธนญชัยไม่มีศีลธรรมเต็มเมือง
  ปัจจุบันที่สุดผมอายุจะ 30 แล้วแต่ผมต้องขอเงินที่บ้านใช้เรื่อยๆ ซึ่งไม่ได้มากมายอะไร สิ่งที่ผมฝันในสมัยก่อนๆว่าผม
อยากทำอะไร อยากเป็นอะไรมันหายไปหมดแล้ว อยู่ไปวันๆ
ที่ผมโพสข้อความนี้ไม่ได้อยากเรียกร้องอะไร แต่ผมเพียงคิดว่าคำอธิษฐานจิตที่ผ่านตัวอักษรนี้และผู้คนที่ได้อ่านข้อความนี้
ขอให้จิตที่คุณอ่านอยู่ ณ ตอนนี้ ขอให้เวรกรรมที่พวกเค้ากระทำหรือผู้ที่เกี่ยวข้องกับสิ่งที่เกิดกับผมให้ตอบสนองพวกเค้าในชาติ
นี้ด้วย และหวังว่าถ้าพวกเค้าเข้ามาอ่านและคิดว่าเป็นเหตุการณ์ที่พวกเค้ากระทำกับผมก็ขอให้มีจิตสำนึกบ้าง และหวังว่าผม
เป็นเหยื่อสุดท้ายของความอยุติธรรมครั้งนี้ด้วย และผมจะโพสข้อความนี้ไปเรื่อยๆ ตราบใดผมยังมีลมหายใจ
   มีที่ไหนบนโลกใบนี้ไหมครับ ที่ชีวิต โอกาส ความยุติธรรม ศีลธรรมและเสรีภาพของมนุษยชาติ ให้ผมได้บ้าง

** ผมเชื่อเรื่องเวรกรรมและบาป บุญเสมอ **