หัวหน้างานประสบปัญหา ลูกจ้างไม่มาทำงาน  โดยไม่แจ้งผู้บังคับบัญชา  วันถัดมาลูกจ้างมาขอลาป่วย พร้อมมีใบรับรองแพทย์ยืนยัน เหตุผล ปวดหัว เป็นใข้ ตัวร้อน เจ็บปวดตามร่างกายตรงนั้นตรงนี้

     ที่ผ่านมา ผู้บังคับบัญชาเช็นต์อนุมัติการลาให้ตลอด ซึ่งการบุคคลจะไม่ทราบว่าลุกจ้างแจ้งขออนุญาติตามขั้นตอนหรือไม่ (มีลายเซ็นต์ครบตามสายบังคับบัญชา) จึงบันทึกลงในประวัติส่วนบุคคลให้ (ให้เกียรติผู้บังคับบัญชา เพราะคิดว่าพิจารณาถี่ถ้วนตามดุลพินิจแล้ว)

    การบุคคลตรวจสอบประวัติ เรื่องการลางาน พบว่าลูกจ้างคนดังกล่าวมักจะลาเดือนละ สองครั้ง เป็นประจำ จึงสอบถามผู้บังคับบัญชา ว่าลูกจ้างมีปัญหาเรื่องใด (เหตุผลทางการแพทย์เปลี่ยนไปเรื่อย) ได้รับคำตอบว่า เป็นแบบนี้ประจำ ไม่โทรมาแจ้งแต่วันถัดมาจะมาขอลาพร้อมมีหลักฐานใบรับรองแพทย์ประกอบ ไม่รู้จะทำอย่างไรจึงเซ็นต์ใบลาให้

    การบุคคลจึงให้คำปรึกษาว่า ให้แยกแยะประเด็นการลา กับการปฏิบัติตามขั้นตอนการลาออกจากกัน การลาให้อนุมัติได้ แต่ให้ลงโทษในกรณีที่ไม่ปฏิบัติตามขั้นตอน (อยู่ในวิสัยที่สามารถแจ้งได้) เพราะจะดึงให้ลูกจ้างเข้ามาอยู่ในกรอบ และจะไม่มีการแสแสร้งอ้างป่วย (ก่อนจะอนุมัติการลา นัดคุยกันทั้งหัวหน้าหน่วย ผู้จัดการ ลูกจ้าง การบุคคลก็ได้ // การบุคคลรับผิดชอบหลายสาขาและออกตรวจงานประจำ //ลูกจ้างปฏิบัติงานนอกบริษัทฯ แต่จะเข้าสำนักงานทุกเช้า-เย็น) เพราะจะได้ไม่ต้องปล่อยปัญหาทิ้งไว้ และเป็นตัวอย่างไม่ดีกับคนอื่นๆ (การลงโทษทางวินัย ขั้นตอนแรกคือตักเตือนด้วยวาจาพร้อมบันทึก เป็นหน้าที่ของหัวหน้างานตามสายงาน ส่งสำเนาให้การบุคคล ขั้นตอนที่สองการเตือนเป็นหนังสือจะเป็นหน้าที่ของการบุคคล) แต่ถ้าไม่มีสถิติสะสมการบุคคลก็ยากที่จะรับรู้ปัญหา

    ประเด็นต่อมา การบุคคลนำเรื่องไปปรึกษาผู้บังคับบัญชาของหัวหน้าหน่วย ว่าทราบปัญหาเหล่านี้หรือไม่ ได้รับคำตอบว่าทราบเป็นบางเรื่อง แต่เมื่อหัวหน้าหน่วยเซ็นต์ผ่านมาก็เลยเซ็นต์รับรองให้ การบุคคลจึงเล่าปัญหาให้ผุ้จัดการทราบ พร้อมทั้งขอคำปรึกษาว่าในฐานะผู้บังคับบัญชาจะมีทางออกในการแก้ไขปัญหาหรือไม่ เพราะหัวหน้าหน่วยคงจะตันแล้ว ปัญหาจึงสะสมมา ได้รับคำตอบว่า หน.หน่วยต้องนำเสนอมา มีทางออกในใจ และสามารถทำได้ ถ้าจะคิดให้ก็ไม่จำเป็นต้องมี หน.หน่วย การบุคคล จึงแย้งว่าพูดและคิดในลักษณะนี้ไม่ถูก เราในฐานะผู้บังคับบัญชาบางทีต้องล้วงลึกในรายละเอียดเพื่อช่วยเหลือผู้ไต้บังคับบัญชา ปัญหาถึงจะแก้ไขไปด้วยดี

    ดังนั้น จึงได้นัดพูดคุยกันระหว่างการบุคคล หัวหน้าหน่วย ผู้จัดการ(สายงานเขา) ซึ่งเวลาคุยด้วยกันเขาจะแท็กทีมโยนปัญหาให้การบุคคลแก้ และได้รับความเห็นส่วนตัวว่าแก้ไขยาก ( ทำไมทีแรกบอกว่ามีทางแก้..สรุปว่ามีหรือไม่มีกันแน่) และไม่แก้ไขแบบที่การบุคคลแนะนำนำ แต่จะไม่เช็นต์ใบลาให้ ซึ่งการบุคคลแย้งว่าให้ทำตามที่เสนอแนะก่อน ปัญหาจะได้จบโดยละมุนละม่อม เพราะโดยส่วนตัวคิดว่าถ้าจะทำแบบนั้นจะทำให้เกิดปัญหาภายหลังได้ เพราะมีประเด็นต้องแยกแยะหลายอย่าง อีกอย่างจะเป็นการหักเกินไปจะทำให้เกิดผลเสียในการเฉื่อยงานได้ (ลาถูกขั้นต้อน และมีใบแพทย์มาตลอด) หรือมีผลกระทบกับกลุ่มที่มีความประพฤติดี ป่วยจริงจนไม่สามารถไปพบแพทย์ (วันถัดมาฝืนมาทำงาน  // สรุปไม่ได้ไปพบแพทย์)

    อยากทราบว่า เขามีความประพฤติและมีทัศนคติที่ถูกต้องหรือไม่ และพนักงานไม่แจ้งลา แต่มีใบแพทย์มาอ้างเป็นประจำในวันถัดไป ผู้บังคับบัญชาสามารถไม่เช็นต์อนุมัติได้หรือไม่ ใช้ดุลพินิจได้เพียงใด