เอาหนังสือบอกกล่าวล่วงหน้าที่ถูกต้องไปแสดง และพูดความจริง

การบอกกล่าวล่วงหน้าเป็นคนละเรื่องกับการจ่ายค่าชดเชย แม้ว่านายจ้างบอกกล่าวล่วงหน้าแล้ว นายจ้างยังต้องจ่ายค่าชดเชยอีกด้วยกรณีลูกจ้างทำงานครบ๑๒๐วัน  ถ้ามิได้บอกกล่าวล่วงหน้า นายจ้างต้องจ่ายค่าจ้างแทนการบอกกล่าวล่วงหน้าพร้อมค่าชดเชยจ้ะ

หากผูดเรื่องข้อกฎหมาย และเอกสาร แล้ว คุณเป็นฝ่ายเสียเปรียบ คุณบอกกล่าวเลิกจ้างแล้ว แต่ยังให้โอกาสที่งานต่ออีก 3 เดือนเพื่อให้พนักงานหางานใหม่ แต่ระยะเวลาการทำงานรวมกลับกลายเป็นเกินกว่า 3 ปี ซึ่งต้องจ่ายค่าชดเชย 6 เดือน ดังนั้น เมื่อนายจ้างจ่ายไปแล้ว 3 เดือน ก็ต้องจ่ายอีก 3 เดือน คุณสามารถไปอธิบายได้ แต่หากลูกจ้างยังยืนยันที่จะเรียกค่าชดเชยอีก 3 เดือน ก็ต้องต่อสู้กันไป

แต่ค่อนข้างเสียเปรียบ

                     ขอขอบคุณทุกท่านที่ให้ความเห็นมา   สำหรับผมแล้วก็คงต้องทำใจ ต่อไปนี้ ทำอะไรทุกอย่างต้องยึดกฎหมายเป็นหลัก และจะไม่มีแล้วคำว่าความเห็นอกเห็นใจลูกจ้าง จะไม่มีแล้วคำว่าขอนั้นขอนี้หน่อยครับนาย   เช่น  ลาสอบ ...ลูกจ้างเรียนราม  ลงที่หลายเล่มผมไม่เคยตัดค่าจ้างเลยจ่ายเงินเดือนปกติ  และไหนเขาจะลาอื่นๆอีกมากมาย     จำไว้ๆๆๆ     ว่ากันตามกฎหมายไปเลย ไม่มีแล้วให้ลาไปสอบ....และอื่นด้วย

                     ทั้งที่การทำงานไม่เคยมีเรื่องบาดหมางใจกัน ช่วยเหลือเกื้อกูลลูกจ้างตลอด  ที่มีหนังสือบอกกล่าวนั้น ก็ไม่ใช่อยากจะเลิกจ้างเลย แต่ทำไงได้เมื่อมันมีเหตุผลทางธุรกิจ...( .มิใช่เรื่องเงิน..)....   จะฝากงานให้ด้วยซ้ำ เขาบอกขอพักผ่อนก่อน    เงินที่ต้องจ่ายเขาก็ประมาณ สามหมื่นกว่า  ถ้าเอาหลักฐานการลาสอบทั้งปีไปให้ศาลแรงงานดูด้วยเผื่อท่านจะเมตตา ลดลงให้บ้างได้ไหมไม่รู้   

                    ก็ขอฝากถึงเจ้าของธุรกิจทุกท่าน  หลักศีลธรรม หลักเมตตาธรรม   ใช้ได้แต่อย่าลืมหลักกฎหมายแล้วกัน  จะทำอะไรก็เอาหลักกฎหมายก่อน  หลักศีธรรม  หลักเมตตาธรรม  ไว้ที่หลัง 

                      เมื่อคนมันไม่รักษาสัจจะ ที่ตกลงกันไว้  ก็ต้องจำไว้เป็นบทเรียน