วันที่ 20 กันยายน เป็นวันหยุดเฉพาะราชการเท่านั้น หากลูกจ้างไม่มาทำงานโดยไม่มีเหตุอันควรและมิได้ปฏิบัติตามระเบียบการลา ถือว่าละทิ้งหน้าที่ หากนายจ้างหักเป็นวันลากิจแทนถือว่าเป็นประโยชน์ต่อลูกจ้างมากกว่า

ไม่มีกฎหมายกำหนดคุ้มครองลูกจ้างเรื่องนี้ไว้โดยเฉพาะ แต่กฎหมายคุ้มครองแรงงานก็เปิดโอกาสให้ลูกจ้างชี้แจงเหตุอันสมควรในกรณีไม่มาทำงานได้รวมทั้งกรณีนี้ด้วย จึงถือว่าคุ้มครองลูกจ้างเพียงพอแล้ว

โชคดีมี่ไม่มีความรุนแรงเกิดขึ้นในวันนั้น แต่ใครจะรับรองได้บ้างว่าไม่มีความเสี่ยง นายจ้างหลายๆคนเห็นแก่ประโยชน์ส่วนตัวและเพิกเฉยต่อเหตุการณ์วิกฤติ  แปลกจังที่เจอคำตอบว่า กฎหมายแรงงานคุ้มครองลูกจ้างเพียงพอแล้ว... หากนายจ้างไม่ใส่ใจ ไม่มีประกาศให้หยุดงานและหักวันลากิจโดยไม่คิดเงินค่าจ้างให้กับลูกจ้าง หรืออยากจะทำอะไรก็ได้เพื่อประโยชน์ของตน เขาก็สามารถทำได้อย่างนั้นหรือ....  วันลาก็น้อย เงินรายได้ก็ไม่มาก และหากเกิดอะไรขึ้นในวันนั้นโดยที่ไม่มีใครคาดคิดล่ะ ความสูญเสีย ความเสี่ยงในชีวิตของลูกจ้างใครเป็นผู้รับผิดชอบ...  เพียงเพราะกลัวว่าจะถูกนายจ้างทำโทษหักค่าแรง หักวันลาเพราะละทิ้งหน้ที่...ถามว่าวันนั้นลูกจ้างอยากลาหรือหยุดหรือ ใครจะให้ความมั่นใจกับสถานการณ์ได้ว่าปลอดภัย หรือว่าต้องรอให้เกิดความสูญเสียก่อนแล้วค่อยคิด ...แน่ใจหรือว่ากฎหมายนี้คุ้มครองแรงงานอย่างแท้จริงและเพียงพอต่อชีวิตลูกจ้าง ... กฎหมายนี้เพือใครกัน..สามัญสำนึกของคนหายไปไหน