สวัสดีครับ ผมจะขอรบกวนปัญหาท่านผู้รู้ดังนี้ขอรับ

คือ ผมเปิดบริษัท กับรุ่นพี่ที่เรานับถือ ด้วยแผนธุรกิจด้านซอฟแวร์ที่ได้รับโอกาสจาก VC รายใหญ่แห่งหนึ่ง ได้เปิดโอกาสให้ไปร่วมงาน แต่จนแล้วจนรอด ผมก็ตกลงกับ
รุ่นพี่คนนี้ ด้วยความที่อยากจะลุยสร้างองค์กรกันเองกับมือ เรียกว่า เป็นหัวหมาดีกว่าหางมังกร เพื่อเก็บเกี่ยวหาประสบการณ์ความรู้ โดยที่ผมออกมาทำงานเต็มตัว
ไม่มีงานประจำเหมือนแต่ก่อน เพื่อเขียนโปรแกรมให้ตรงตามเป้าหมายที่วางไว้ในแผนธุรกิจ โดยกรรมการบริษัทที่เป็นผู้ร่วมก่อตั้ง ยังคงทำงานประจำคลอไปก่อน
ด้วยความไม่แน่ใจในโอกาส เพราะต่างมีภาระที่ต้องดูแล  หุ้นที่จดทั้งหมด ไม่ได้ชำระกันจริง ผมเองก็เข้าใจ  ในเมื่อตัดสินใจแล้ว เก็บเงินก้อนหนึ่ง มาลุยพักใหญ่
ด้วยที่ทางบริษัท ไม่มีค่าแรงงานให้ เป็นคนเดียวที่ลงทั้งแรง แต่ไม่ต้องลงค่าหุ้น เพราะทุกคนเห็นพ้องว่า OK ผมมีโปรแกรมเพื่อสร้างขายให้กับบริษัท เป็นทุนอยู่
ได้ทุ่มเทอย่างสุดความสามารถ หวังเมื่อโปรแกรมเสร็จ ขายได้ เพื่อความหวังและความฝันดังกล่าว บริษัทเราจะมั่นคงโดยดี แต่ทุกอย่างไม่เป็นไปตามเป้าหมายครับ เมื่อโปรแกรมที่ผมทำ
เป็นสิ่งที่ใหญ่กว่ากำลังของคน ๆ เดียวจะทำได้ตามกำหนดการณ์ เป็นความกดดันทางผมอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ที่พัฒนาโปรแกรมคนเดียวมาให้กับบริษัท ทั้งภาระหนี้สินส่วนตัวที่ตามมา
โดยไม่มีมูลค่าการเงินใด ๆ เกิดได้เลย ซึ่งผมเองก็ดั้นด้นทำไป ด้วยประสบการณ์ที่ผ่านงานใหญ่ ๆ มา  ผมได้แต่หวังรอทีมงานและเงินทุนจากกรรมการ ที่ให้ความหวังว่า ผมจะมีลูกมือ
มาช่วยสร้างสรรค์ผลงานกัน  จนแล้วจนรอดเหมือนปลาที่กระดีดเด้งตะเกียกตะกายหาน้ำ กลับไปก็ไม่ได้ เดินต่อไปไม่มีฝั่ง ผมก้มหน้าตาทำงานคนเดียวต่อไป

เพื่อความมั่นคงในการดำเนินวิถีชีวิต และปลดทุกข์ในภาระต่าง ๆ จึงขอเป็นเงินกู้ยืมบริษัทไว้ทดลองจ่าย จำนวนหนึ่ง ซึ่งเฉลี่ยแล้วน้อยกว่า
หน้าที่การงานเดิมหลายเท่าตัว ก่อนเปิดบริษัทนี้ จึงละเลงเป็นขอค่าประทังการดำเนินชีวิต ของกรรมการทุกคน ลงเป็นจำนวนเงินตามสัดส่วนหุ้น เฉลี่ยคนละ 25,000
เพื่อเป็นค่าประกันความมั่นคงให้กับผมเอง กรรมการ 3 คน OK ช่วยเหลือมาคนละก้อน โดยทางผมขอเป็นเงินยืมทดลองจ่าย เมื่อสามารถหารายได้จากโปรแกรมแล้ว
 จะคืนกับบริษัท เรียกว่า เราจดทะเบียน 1 ล้านบ้าท ชำระจริง ๆ 75,000 บาท ผมเบิกทดลองจ่ายไว้หมดเลย  เหลือเชื่อไหมครับ

อ้อ ทางผม ทุกคนไว้ใจให้ผมถือครองสัดส่วน 30% หุ้นลมไว้ให้ ดร. อีก 10% เผื่อมีรายได้ และวิ่งไปรับงานจากองค์กรที่แกดูแลอยู่ กรรมการที่เหลืออีก 3 คน คนละ 10%
ส่วนรุ่นพี่ที่ดึงผมมา ถืออยู่ 30% โดยไม่ได้ลงจำนวนเงินแต่อย่างใด ทั้งเงินยืมก็ไม่เคยพูดถึงเลย คงไม่ต้องลงรายละเอียดปลีกย่อยอื่น ๆ น่ะครับ เช่น นอกจากกลางคืนที่ผมเร่งเขียนโปรแกรม
จนเช้าแล้ว กลางวันยังมีไปหาซื้อของ วิ่งงานอื่น ๆ ของบริษัทอีกต่างหาก อ้าวเพิ่งปิดเครืองติน 7 โมงเช้า 4 โมงเช้า โทรเรียกนัดกันล่ะ งือออ ไปก็ไป ไม่บ่นสักแอ้ะให้ฟังเลยน่ะครับ
น้ำมันก็ไม่มีให้ แถมวันหนึ่งผมง่วงจัดขับรถเฉี่ยวชนทางลงตึกอีก ไม่มีการพูดถึงค่าซ่อมกันเลย OK ไม่เป็นไร มันเรื่องเล็กน้อย
ไม่ว่ากัน รอยรถทุกวันนี้ยังเจ็ขกระดองใจตัวเองเลย เนื่องจากเป็นคนรักรถน่ะครับ

ผมเขียนโปรแกรมได้ 3 เดือน เลยวิ่งหาทุนรับจ้างเองมาก้อนหนึ่ง เขียนโปรแกรมใหญ่ ๆ เพื่อเอาเงินมาหมุน สุดท้ายก็ไม่ไหว ไม่คุ้ม ต้องรับผิดชอบคืนเงินเขาอีก
จริง ๆ ไม่คืนก็ได้ เพราะเราทำตามครรลองทุกอย่าง แต่ผมดันรับปากซ่ะ ไม่อยากเสียคำพูดน่ะครับ เลยจำต้องหาคืนผู้เดียวเหมือนเคย จะหาเงินดันเสียเงิน ว่างั้นเถอะ

แล้วกลับมาตั้งตาทำโปรแกรมรอบใหม่ของตัวเองอีก 3 เดือน นี้ก็ไม่ไหวล่ะพะว้าพะวงเหลือเกิน กรรมการผู้ทรงศีลคือรุ่นพี่ของผมน่ะล่ะ เกิดความไม่เชื่อมั่น
ในตัวผม เพราะงานไม่ตามเป้า ไอ้เราก็ไม่รู้ว่ามาเร่งหาพระแสงง้าวอะไรตอนนี้ คิดในใจว่าเขามีธุรกรรมอะไรแปลก ๆหรือเปล่า ถึงเปลี่ยนเบอร์ติดต่อ เกือบ 10 เบอร์
และหาเรื่องแขวะเสียดสี ด่าแบบผู้ดี ให้ผมกดดันเสมอ ๆ มันจะอะไรกันหนักกันหนา คนจะทำงาน กลายเป็นการจับผิดเล็กจับผิดน้อยเสียอีก
ป้าด เสียแรงรักจริง ๆ  วันหนึ่งมาเสนอลดสัดส่วนหุ้นผมจาก 30% เหลือ 10% โดยให้กรรมการทุกคนเพื่มเงินอีก และทางเขามาถือที่ 50%
โดยไม่ลงสักแดงอีกเช่นเดิม และบังคับให้ผมคืนเงินมากมายที่ว่าคือ 75,000 อีกทันที จี้ดเลยครับ จี้ดมาแต่แรก เจองานนี้ กรรมการที่เป็นเพื่อนผม ขอถอนหุ้นลมอีกทันที 2 รายครับ
เจอคนหัวหมอแบบนี้ ไม่เข้าใจเลยจริง ๆ ไอ้เรานับถือมาก ๆ น่ะครับ เจออย่างนี้ ผมก็คิดในแง่บวกว่า แกคงไม่เคยรู้คนเขียนโปรแกรมเขาเหนื่อยกันยังไง ทำไมเขาจึงมีมาตรฐานมีพนักงานมากมายช่วยเหลือกัน  ก็ในเมื่อหากทำสำเร็จได้ มันก็ถูกล้อตเตอรี่กันเต็ม ๆ ไม่คิดกลับกันเลย

เหมือนคนอกหักเลย มาจับผิดเรื่องมุสาเล็ก ๆ
ที่ไม่ตั้งใจ ไม่เป็นเรื่อง ทีแกเองน่ะครับ โกหกลูกค้าโต้ง ๆ ข้างหูผม ไม่เห็นแซวสักแอ้ะ

 ทุกอย่างเป็นไปด้วยความสัตย์จริงไม่ได้แต่งเติมเสริมแต่งอย่างใดครับ ด้วยเกียรติประวัติเล็ก ๆ ของนักเรียนดีเด่น รับงานจากสมเด็จพระเทพ

อาจารย์ครับ  ผมคนทำงาน ที่ไม่ฉลาด หรือ ว่าผมเชื่อใจคนง่ายไปครับ ทางออกของผม  ที่คิดไว้คือ คืนเงินบริษัทไป 75,000 และเอาประสบการณ์และผลงานไปหางานอิสระน่ะล่ะทำ เพื่อหาเงินมาสร้างทีม สร้างโปรแกรมเอง แล้วก็ได้ลูกค้าครับ ผมยื่นเรื่องไป ก็ได้โอกาสไปร่วมงานครับ มีรายได้มั่นคงมาก ผมจึงตั้งใจจะคืนหุ้นให้หมด แล้วแถมหาลูกค้าที่โปรแกรมผมกำลังจะเสร็จอีกให้ 3 ราย ที่ผมหามาได้ เพื่อแสดงความจริงใจต่อกัน เรียกว่าเอาไปเถอะ ผมขอจำนวนหนึ่งไว้ทำบุญพอ แล้วจะขอลาบวชเลยครับ ปีหน้าฟ้าใหม่ เริ่มต้นใหม่ ทำเอง บริหารเองครับ และหวัง อาจารย์เป็นแสงนำทางให้คนไม่ประสาเช่นผมผมต่อไปน่ะครับ ในผืนแผ่นดินนี้ คนตั้งใจดี ต้องยืนยง

ท้ายนี้ขอให้อาจารย์เป็นแสงชี้นำคุณธรรมให้เกิดขึ้นในสังคมไทยน่ะครับ เป็นบุคคลสำคัญที่ป้องกันคนโดนเอารัดเอาเปรียบจากคนฉลาดแต่ไร้คุณธรรมน่ะครับ

กราบขอบพระคุณ สุขภาพแข็งแรงครับกระผม