ฝ่ายบุคคลมือใหม่กับยายจำปีสุดแสบ เรื่องจริงที่นำมาเล่าเล่นๆ แต่เป็นอุทาหรณ์แก่นักบริหารงานบุคคลยุคใหม่  ที่ห่างไกลเรื่องกฎหมายแรงงาน

                        วันหนึ่งพ่อครัวใหญ่บ่นพึมพำๆ กับฝ่ายบุคคล  ฝากหน่วยรักษาความปลอดภัยช่วยจับตาดูพนักงานรอบดึกให้หน่อย  ว่าทำไมหมู่นี้ ใช้ไข่เปลือง เปลือง อั๊วคอยสังเกตอยู่หลายวันแล้ว

มีเมนูที่ใส่ไข่ต่อวัน  น้อยมาก

                        ในขณะเดียวกันคุณนายจำปี พนักงานทำความสะอาด ออกเวรบ่ายกว่าๆ ก็นำไข่ออกมาขายเพื่อนพนักงานเกือบทุกวัน  วันละ 3 - 5 ถุงๆ ละ 5 – 10 ใบ ขนาดเล็ก ขนาดใหญ่ ในราคาย่อมเยา

                        ฝ่ายบุคคลเกิดความสงสัยว่าคุณนายจำปีเอาไข่มาจากไหน  ก็เลียบเคียงเข้าไปซื้อด้วย  ถามไถ่ตามประสาคนคุ้นเคยและแอบสงสัย

ฝ่ายบุคคล         ทำไมพี่จำปีขายไข่ถูกจังครับ

คุณจำปี             อ๋อ  ที่ข้างบ้านมีฟาร์มเลี้ยงไก่  เขาฝากขาย  ช่วยเขาขายจ้า บางที เขาให้ไข่กินบ้าง

ให้สตางค์ใช้บ้าง  ก็ดีประหยัดหน่อย  ไม่ได้ยากอะไร พี่ฝ่ายบุคคลหนูให้จ๊ะ ไม่คิดสตางค์  นานๆ ฝากเจ้านายที

ฝ่ายบุคคล         ไม่เป็นไรขายถูกอยู่แล้วช่วยอุดหนุนอ่ะ

คุณจำปี             จ้า  งั้นพรุ่งนี้จะแถมให้นะ 

ฝ่ายบุคคล         หัวค้าขายนะเราน่ะ  รู้ใช่ไหมนะว่าเขาไม่ให้ขายน่ะ จ้าคุณนายจำปีก็รีบยกมือไหว้ลากลับบ้าน    

                        ฝ่ายบุคคลก็ยังอดสงสัยไม่ได้  เลยเข้าปรึกษาพ่อครัวใหญ่  อาโก(ชื่อพ่อครัวใหญ่)

เอางี้มั๊ย อาโก เราลองทำเครื่องหมายไว้ที่ไข่ให้ทุกใบ เผื่อว่าพอจะช่วยอะไรได้บ้าง  อาโก เอ่อ ดี ดี ดี

ฝ่ายบุคคล กับพ่อครัวใหญ่จึงช่วยกันทำเครื่องหมายโดยไม่ให้ใครรู้เห็น ยกเว้น ผู้จัดการทั่วไป + พ่อครัวใหญ่ + ฝ่ายบุคคล

                        และแล้วสิ่งที่สงสัยก็ปรากฏ  บ่ายวันใหม่ ไข่ที่คุณนายจำปีนำมาขาย มีเครื่องหมายอันเดียวกันกับไข่ในครัว  ทางฝ่ายบุคลคลก็กัดฟันเป็นลูกค้าเธออีกครั้ง  อาโกก็กัดฟันซื้อไว้คนละ  1 ถุง  ไข่ทุกใบใน 2 ถุงมีเครื่องหมายเดียวกันยังกะแพะ กะ แกะ  กับไข่ในครัว

                        อาโกบ่นเจ็บใจ  ที่มารู้ว่าคุณนายทำอาชีพแม่ค้าขายไข่มาเกือบเดือน ในเวลาเดียวกับที่ไข่ในครัวขายดี๋ดี  แต่ไม่ได้ราคา  แต่อาโก ต้องมานั่งแก้ปัญหาให้ไข่ในสต๊อคอยู่ครบ  แต่ก็โล่งใจที่ได้คำตอบซะที

                        ฝ่ายบุคคลก็เชิญคุณนายจำปีมาชี้แจงและซักถามอย่างเคร่งเครียด  ร่วมกับหัวหน้าฝ่ายของเธอ คุณเธอทำท่าเหลอหลา ท่าทางเธอแปลกใจ และบ่น โวยวาย ไม่มีทาง เป็นไปไม่ได้  หนูเอามาจากบ้าน  ไม่เกี่ยวกันเลย  ฝ่ายบุคคลก็เริ่มไล่เบี้ยว่า........ หนักๆ เข้าเริ่มขู่ว่าจะแจ้งความบ้าง ......จะเชิญตำรวจมาพบบ้าง  คุณนายจำปีบอกหนูไม่กลัวหรอก คุกหนูก็เคยติดมาแล้ว  หนูไม่ลาออกหรอก