ตามมาตรา 23 พระราชบัญญัติคุ้มครองแรงงาน พ.ศ. 2551 ฉบับที่ 2 กำหนดวาหากเวลาทำงานในวันทำงานวันหนึ่งวันใดสามารถนำไปเพิ่มในวันทำงานปกติอื่นได้ แต่ได้เพียงวันละไม่เกิน 9 ชั่วโมงโดยต้องเป็นการตกลงกันระหว่างนายจ้างกับลูกจ้างและ ไม่สามารถทำงานในชั่วโมงทำงานปกติเกินกว่า 9 ช่วโมงได้ หากเกินกว่านั้นก็ต้องเป็นการทำงานล่วงเวลา การทำงานล่วงเวลานายจ้างต้องจ่ายค่าล่วงเวลาให้ หากทำสัญญาที่ขดแย้งกับกฎหมายก็ถือว่าสัญญาเป็นโมษะไม่สามรถใช้บังคับได้

หากพนักานไม่รู้ก็สามารถออกมาระเบียบมาได้ แต่ก็ต้องเสี่ยงว่าหากมีพนักงานไปร้องแรงงานท่านก็ต้องจ่ายเงินค่าล่วงเวลาย้อนหลังไป 2 ปีและร้องคนเดียวทุกคนก็จะได้หมดครับ หากคิดว่าเป็นผลประโยชน์นักงานไม่ต้องมาทำวันเสาร์ พนักงานอาจพอใจในช่วงแรก แต่ก็มีโอกาสโดนฟ้องร้องได้ครับ หากโดนฟ้องโอกาสแพ้มีสูงมาก หากคิดว่าคุมพนักงานทุคนได้ก็ขึ้นกับนายจ้างจะพิจารณา