|
กรณีเกษียณอายุ ของพนักงานฝ่ายขาย ซึ่งรับเป็นเงินเดือน + คอมมิชชั่น | |
อยากเรียนถามว่า กรณี ฝ่ายขาย พนักงานฝ่ายขาย มีรายได้เป็นเงินเดือนส่วนหนึ่ง และจากคอมมิชชั่นส่วนหนึ่ง เมื่อถึงกำหนดเกษียณอายุ จะต้องใช้ฐานค่าจ้างใดมาคำนวณ | |
ผู้ตั้งกระทู้ HR ฝึกหัด :: วันที่ลงประกาศ 2012-05-27 13:57:53 |
[1] |
ความคิดเห็นที่ 1 (3287815) | |
เงินเดือน + คอมมิชชั่น(เฉลี่ย) รวมเป็นฐานการคิดค่าชดเชยครับ | |
ผู้แสดงความคิดเห็น ที่ปรึกษา วันที่ตอบ 2012-05-28 12:22:33 |
ความคิดเห็นที่ 2 (3287917) | |
ขอเรียนถามต่อค่ะ ถ้าคิดคอมมิชชั่น (เฉลี่ย) คิดเฉลี่ยจากกี่เดือน นับจากเดือนไหนถึงเดือนไหนคะ
และ ถ้าพนักงานไม่ได้ตอกบัตร ไม่มีการบันทึกเวลาทำงาน จะเข้าข่ายตามฎีกา ต่อไปนี้มั้ยคะ เลขที่ฎีกา 289/2531 เมื่อข้อเท็จจริงที่โจทก์อุทธรณ์นั้น ศาลแรงงานกลางมิได้รับฟัง เป็นดังที่โจทก์อุทธรณ์ จึงเป็นการยกข้อเท็จจริงนอกเหนือจากที่ศาลแรงงาน กลางรับฟังมา ศาลฎีกาไม่อาจนำข้อเท็จจริงเช่นว่านั้นมาวินิจฉัยข้อกฎหมาย ได้ ศาลฎีกาจึงไม่รับวินิจฉัยอุทธรณ์ดังกล่าว โจทก์ไม่มีเวลาทำงานปกติ จะทำวันใดหรือไม่ทำวันใดก็ได้ การที่โจทก์ ขายสินค้าแต่ละชิ้นแล้วได้เปอร์เซ็นต์นั้นมิใช่เป็นการคำนวณค่าจ้างตามผลงาน เงินเปอร์เซ็นต์จากการขายที่โจทก์ได้รับ จึงไม่ใช่เงินที่นายจ้างให้เป็นการ ตอบแทนการทำงานในเวลาปกติของวันทำงานและไม่ถือว่าเป็นเงินค่าจ้าง และจากความหมายของค่าจ้าง ค่าคอมมิชชั่น จะถือว่าเป็น "ค่าจ้าง" เมื่อ "เป็นค่าตอบแทนการทำงานในเวลาปกติของวันทำงาน " ใช่หรือไม่
ความหมายของค่าจ้าง ค่าจ้างตามความหมายของพระราชบัญญัติคุ้มครองแรงงาน พ.ศ. 2541 คือ เงินที่นายจ้างและลูกจ้างตกลงกัน จ่ายเป็นค่าตอบแทนในการทำงานตามสัญญาจ้าง สำหรับระยะเวลาการทำงานปกติเป็นรายชั่วโมง รายวัน รายสัปดาห์ รายเดือน หรือระยะเวลาอื่น หรือจ่ายโดยคำนวณตามผลงานที่ลูกจ้างทำได้ในเวลาทำงานปกติของวันทำงาน และให้หมายความรวมถึงเงินที่ นายจ้างให้แก่ลูกจ้างใน วันหยุดและวันลา ที่ลูกจ้างมิได้ทำงานแต่ลูกจ้างมีสิทธิได้รับตามพระราชบัญญัติคุ้มครองแรง งาน พ.ศ. 2541 จะขอยกตัวอย่างเรื่องจริงที่มีการตัดสินโดยศาลสูงสุดคือศาล ฎีกา ซึ่งได้ถือเป็นบรรทัดฐานในการปฏิบัติว่าเงินที่นายจ้างจ่ายลักษณะใดบ้างที่ เรียกว่าค่าจ้าง หรือไม่ใช่ค่าจ้าง ดังนี้ 1. คำพิพากษาฎีกาตัดสินว่าเป็นค่าจ้าง คือ คำ พิพากษาฎีกาที่ 675/2517 เบี้ยเลี้ยงที่นายจ้างจ่ายให้แก่ลูกจ้างในการที่ลูกจ้างออกไปปฏิบัติงานนอก สถานที่ทำงานของนายจ้าง อันเป็นการสงเคราะห์แก่ลูกจ้างที่ต้องมีภาระเพิ่มขึ้นในการทำงานนอกสถานที่ นั้น ถือได้ว่าเป็นส่วนหนึ่งของสินจ้างที่นายจ้างจ่ายให้แก่ลูกจ้างเช่นเดียวกับ เงินเดือน จึงเป็นค่าจ้างซึ่งต้องนำไปรวมเพื่อคำนวณเงินทดแทนด้วย2. คำพิพากษาฎีกาที่ตัดสินว่าไม่เป็นค่าจ้าง คือ คำ พิพากษาฎีกาที่ 213 – 218/2536 ค่านายหน้าหรือเปอร์เซ็นต์การขายจะถือเป็นค่าจ้างได้ต่อเมื่อเป็นการขายใน วันและเวลาปกติของวันทำงาน หากลูกจ้างนั้นไม่มีวันเวลาปกติของการทำงานคือจะขายเมื่อใดวันใดก็ได้ เช่นนี้ไม่ถือว่าเป็นค่าจ้างเพราะมิได้ตอบแทนการทำงานในวันเวลาปกติของวันทำ งาน
| |
ผู้แสดงความคิดเห็น ็HR ฝีกหัด วันที่ตอบ 2012-05-29 11:25:55 |
[1] |
Copyright © 2010 All Rights Reserved. |
Visitors : 321632 |