คงจะมีหลายนายจ้างที่จะเอาเงินที่กฎหมายและคำพิพากษาศาลฎีกา ที่กำหนดว่าเป็นค่าจ้าง ใส่เข้าไป ให้เท่ากับ 300 บาท เช่น ค่าจ้างรายวัน 215 บาท/ วัน ค่าครองชีพ 50 บาท/วัน ค่าอาหาร 30 บาท /วัน ค่าตำแหน่ง 100 บาทต่อวัน ซึ่งรวมแล้ว ก็คือ 395 บาท/วัน ซึ่งเกินกว่าที่กฎหมายกำหนด นายจ้างก็ไม่ต้องจ่ายอะไรเพิ่ม อันนี่ทำได้ครับ

แต่ก็เป็นดาบสองคม คือ ลูกจ้างบอกว่า เงินอื่นๆ ที่เอามาบวกนั้น เป็นค่าจ้าง การคิดค่าล่วงเวลา ค่าทำงานในวันหยุด และค่าล่วงเวลาในวันหยุดที่ผ่านมาไม่ถูกต้อง ต้องคิดตามฐานที่นายจ้างคิด ก็ต้องจ่ายย้อนหลังไป 2 ปี พร้อมดอกเบี้ยครับ ยิ่งยุ่งยากกว่าเดิมอีก

ที่ถามมา นายจ้างสามารถทำได้ครับ

 หากนายจ้างเอาเงินพิเศษเหล่านั้นมาตีเป็นค่าจ้าง และในอนาคตจะไม่มีการจ่ายเงินพิเศษนั้นอีก 

เช่น หากค่าอาหารที่จ่ายให้ไม่ถือเป็นค่าจ้างเพราะให้เฉพาะวันที่มาทำงาน พอมีนโยบาย 300 ก็ให้เอาค่าอาหารเข้าไปรวมเป็นค่าจ้างเพื่อให้ค่าจ้างเกิน 300 แล้วตัดเงินค่าอาหารออกไป เช่นนี้จะถือว่าเป็นการเปลี่ยนแปลงสภาพการจ้างหรือไม่

หากค่าอาหารเป็นการจ่ายให้โดยมีเงื่อนไข ก็ถือว่าเป็นสวัสดิการ หากการเอาค่าอาหารเข้าไปรวมกับค่าจ้างแล้วเกินกว่า 300 บาทก็ถือได้ว่าปฏิบัติตามกฎหมายแล้ว แต่สวัสดิการเรื่องค่าอาหารจะหายไป ดังนั้นหากพูดคุยกับพนักงานให้ยอมรับในเรื่องนี้ และลงนามยินยอมมาด้วย ก็ถือว่า มีการเปลี่ยนสภาพการจ้างที่ถูกต้องแล้ว

ต้องอธิบายว่า หากทำโอ ก้ได้โอทีเพิ่ม และมีผลกับเงินโบนัสด้วย เพราะฐานเงินค่าจ้างลูงขึ้น และมีผลกับสวัสดิการอื่นๆ เช่นค่าชดเชย ฯลฯ เป็นต้น หากทุกคนลงนามยินยอมไว้ก็หมอปัญหาไปครับ