ความจริงควรพิจารณาว่า ประวัติอาชญากรรมนั้น มีความรุนแรงมากน้อยเพียงไร และมีความเป็นจริงมากน้อยเพียงไรก่อนที่จะไปตัดอนาคตของคนๆนั้น บางเรื่องเป็นคดีที่มีคนไปแจ้งความ ตำรวจจับตัวมาก็พิมพ์ลายนิ้วมือไว้ ทำเป็นประวัติอาชญากรรม ซึ่งแสดงว่าผู้นั้นมีประวัติด้วยต้องสงสัยว่าจะทำผิดอาญาเรื่องอะไร แต่หากการสอบสวนออกมาแล้ว บุคคลผู้นั้นบริสุทธิ์ และมีการปล่อยตัวไป แต่ 98% ไม่ได้มีการแก้ไขในประวัติว่า บุคคลผู้นั้นได้ถูกปล่อยตัวไปเนื่องจากไม่มีความผิดตามกล่าวหา ประวัติก็ยังคงอยู่อย่างนั้น ได้เคยถามทางเจ้าหน้าที่ตำรวจที่สถาบันนิติวิทยาศศาสตร์ระดับสูงพอสมควร ก็บอกว่าไม่มีอัตรากำลังพอเพียง และทางหน่วยงานที่จับต้องแจ้งผลคดีมาด้วย ก็เพิกเฉยกันทุกหน่วยงาน ผลลัพท์ตกกับพนักงาน

เพื่อนผมมีคดีอาญา โดนออกหมายจับจึงไปมอบตัวเจ้าหน้าที่ซึ่งต้องไปทำประวัติ เรื่องส่งไปที่อัยการ แต่อัยการสั่งไม่ฟ้อง คดีถึงที่สุดไปแล้ว ประมาณ 10 ปีมาแล้ว นึกว่าทุกอย่างจบแล้ว แต่พอต้องการไปติดต่องานต่างประเทศ ถูกเจ้าหน้าที่ตม ควบคุมตัวและไม่อนุญาตให้ออก เพราะมีหมายจับ ต้องไปพบตำรวจสนานีเจ้าของคดี เอาหนังสือจากอัยการ สังไม่ฟ้องไปแสดง ไปส่งเอกสารทุกอย่างด้วยตัวเองที่กองทะเบียบประวัติอาญา กว่าจะเสร็จเรื่องประมาณ 2 เดือน ที่ร้ายกว่านั้นคือ ไม่ได้แจ้งไปตรวจคนเข้าเมือง จะออกไปอีกก็ยังติกหมายจับอยู่ทั้งๆที่ได้แสดงเอกสารทุกอย่างแล้ว

ที่พูดมาทั้งหมด ควรพิจารณาก่อน สอบสวนดู แสวงหาข้อเท็จจริง เพื่อความเป็นธรรมกับทั้งพนักงานและนายจ้าง 

หากนายจ้างมีระเบียบการจ้างงานและคุณสมบัติของการเป็นพนักงานอย่างชัดเจน เขียนไว้แน่นอน ว่าไม่เคยต้องโทษทางอาญามาก่อน หากพบว่าพนักงานมีโทษทางอาญาและสอบสวนแล้วว่า เป้นเรื่องร้้ายแรง เช่น ลักทรัพย์ ข่มขืน ปล้น ฯลฯ ก็ไม่สมควรที่จะรับ แต่ควรพูดคุยกันและขอให้ลาออกไปเอง ก็จะดีที่สุดทั้งสองฝ่าย