1. ผลดีคือรักษาคนที่มีฝีมือไว้กับเราได้ ให้โอกาสที่ยังมีงานทำ มีรายได้อยู่ แต่ข้อเสียคือ ความคล่องตัวในการทำงาน การคาดหวังที่จะได้รับการเลื่อนตำแหน่ง ของลูกน้อง และการไม่มีการเปลี่ยนแปลง

2. หากนายจ้างไม่มีระเบียบเรื่องของการเกษียณอายุอยู่ก่อน ก็สามารถประกาศออกไปได้โดยควรต้องอธิบายหลักการและเหตุผลให้พนักงานทราบ และให้เข้าใจ สำหรับผู้ที่ใกล้เกษียณอายุ ส่วนผู้ที่อายุเกินไปแล้ว ก็คงต้องเรียกคุยเป็นรายๆไป และอธิบายถึงผลประโยชน์ที่พวกเขาจะได้รับ ซึ่งน่าจะสามารถทำการตกลงกันได้

3. คงไม่เข้าไปยุ่งกับผู้บริหารชาวต่างชาติเพราะมีสัญญาส่วนบุคคลอยู่ ก็คงว่าไปตามนั้น

4. หากมีการตรวจร่างกายประจำปีทุกปี และคงทราบถึงสมรรถภาพโดยทั่วไปของพนักงานที่จะเริ่มเสื่อมลงในช่วงอายุเท่าไร ก็คงสามารถกำหนดอายุการเกษียนไว้ก่อนที่ร่างการจะทรุดโทรมมากกว่านี้ เป็นประโยชน์กับตัวพนักงานเอง สวนใหญาก็จะกำหนดไว้ ประมาณ 55 ปี

5. หลายบริษัท ไม่ค่อยคำนึงถึงพนักงานที่มีอายุมากและทำงานไม่ค่อยไหว ถือว่า หมดประโยชน์ แต่หน้าที่ของนายจ้างควรต้องดูแลพนักงานตั้งแต่แรกเข้าถึงออกจากงาน การดูแลผู้ที่เกษียณอายุ จะช่วยในการบริหารงานของนายจ้างมาก ในด้านของทัศนคติและความจงรักภักดี เพราะผู้สูงอายุเหล่านั้น ถือว่า เป้นผู้อาวุโสของบริษัท และเป็นที่เคารพของรุ่นน้อง หากปฏิบัตกับเขาดี พนักงานที่เหลือก็จะมีความรู้สึกที่ดี เห็นว่า พนักงานไม่ทอดทิ้งคนที่หมดความสามารถไปแล้ว