หนักใจ มากๆ

หนักใจ มากๆ
ขอกราบสวัสดีท่านอัยการ ชีวิตของผมมีปัญหามาตอลอด และรู้สึกเหมือว่าชีวิตไม่ได้ความยุติธรรมเลย ครอบครัวผมเป็นคนยากจน และเมื่อ2อาทิตย์ที่ผ่านมาผมมีเคราะห์ เรื่องเป็นอย่างนี้ครับ เหตุเกิดสถานที่แห่งหนึ่ง เมื่อเวลาราว5โมงเย็นกว่าๆผมได้แวะจอดคุยโทรศัพท์มือถือ(เพราะขับมอเตอร์ไซค์)ข้างทางสักครู่ใหญ่ สักพักก็ปวดท้องและหาที่ปลดทุกข์ โดยวิ่งหาที่ปลดทุกข์ห่างจากที่หยุดคุยโทรศัพท์ราว100เมตรและกลับมาคุยต่อที่นั่นเพราะว่ารถยังอยู่ที่เดิม จากนั้นราว10 - 20 นาที มียามมาผ่านมาเห็นรถผมไม่ติดป้ายทะเบียนจึงขอค้น ผมยื่นกุญแจและบัตร ปชช.ให้ รถก็ถูกกฎหมาย ผมขอกุญแจคืนยามคนหนึ่งบอกว่าปล่อยมันไปเถอะ (ผมเชื่อว่า พอเห็นบัตรปชช.เป็นคนต่างจังหวัด เรื่องเลยเป็นแบบนี้) แต่อีกคนบอกว่าไอ้นี่ต้องเอาให้หนัก ทำนองนี้ ผมเริ่มเอะใจ จากนั้นมีชายคนหนึ่งมา จูงแขนยามเดินออกไปห่างจากตัวผมพูดซุบซิบกัน จากนั้นก็บอกว่าพฤติกรรมผมน่าสงสัย ยามมาดมกลิ่นที่ตัวคล้ายกับว่าหากลิ่นยาเสพพ์ติดอะไรทำนองนี้ ต่อมายามคนหนึ่งพูดว่าผมมาสำเร็จความใคร่บริเวณนี้ ผมตกใจมาก อ้าวเรื่องทำไมเป็นยังงี้ ผมพยายามอธิบายว่าไม่ใช่ จากนั้นยามก็วิทยุเรียนเพื่อนมาเต็มไปหมดราวๆ10กว่าคน มาสอบสวนสอบถามทั้งขู่ทั้งเสียดสี แล้วก็ฟันธงไปเลยว่าผมทำ และคือตัวผม (เพราะก่อนหน้านี้ราว15 -30 วันมีคนมาสำเร็จความใคร่บริเวณนี้) ยามได้โทเรียกผู้หญิงคนหนึ่งที่เคยเห็นคนทำแบบนี้เมื่อ 15-30วันก่อน ให้มาชี้ตัวว่าใช่หรือไม่ ผมนึกอุ่นใจว่าเรื่องคงจะจบ พอผู้หญิงคนนั้นมา เห็นผม ยามบอกว่าจับผมได้ ผมซึ้งเลยพูดเอาเองแบบนี้เป็นการโน้มน้าว หญิงคนนั้นบอกว่าเตี้ยๆแบบนี้เท่านั้น นึกว่าเรื่องจะจบ กลับยาว ยามก็เปลี่ยนกันมาสอบผม จนผมมึนไปหมด ผมเริ่มเครียดหนักยิ่งขึ้นเมื่อตำรวจมาถึง ผมรู้สึกว่า ตร.เอาใจยามมากกว่า สอบผมไปในทำนองว่าผมเป็นคนทำ ไม่ได้ทำตัวเป็นกลางสืบหาความจริงเลย ผมพูดอะไรไปโดนตอกกลับหมด เขามีเกือบ 20 ส่วนผมคนเดียว ทั้งหมดพยายามพูดยั่วโมโหผมเพื่อสร้างความชอบธรรมในการซ้อมผม ต้องการให้ผมยอมรับว่าทำจริง ซึ่งจะฆ่าผมๆก็ไม่ได้ทำ แต่ผมเป็นคนอารมณ์เย็นพยายามพูดจามีมารยาท ตอนนั้นผมนึกถึงร้อยเวรมากเพื่ออยากให้เขามาสอบสวนเพื่อจะกฏหมายจะได้ช่วยผม จู่ๆก็ยามคนหนึ่งพูดว่า มีคราบอสุจิติดอยู่ที่เสื้อผ้าซึ่งวางไว้ที่ตระกร้ารถผมและกางเกงในที่ผมไว้ใต้เบาะรถ นอกจากนั้นยังมีเครื่องอาบน้ำที่ผมเตรียมมาด้วย เพื่อเตรียมไปเล่นน้ำ หาว่าผมไม่ใส่กางเกงในมันชัดแล้ว พูดมาได้ และยังบอกกับตำรวจอีกว่า ผมยอมรับสารภาพแล้ว และยามยังถามผมว่าเสื้อผ้าไปไหนหมด ผมบอกว่ามีเท่านี้ ผมมาหางานทำ เลยมา 5 นาที ยามพูดขึ้นว่า พยานจำเสื้อตัวนี้ได้ ผมงงเลย ผมเกือบโดนตำรวจซ้อมแล้ว (เป็นเรื่องที่ผมรับไม่ได้ มันเถื่อน หมดความศรัทธา) จากความรู้สึก ยาม (รปภ.)พยายามทำให้เป็นเร่องใหญ่ ราวกับว่าประกาศผลงาน ผมก็ได้แต่ปลง จากนั้นรถไซเรนมาถึง ผมรีบเดินมุ่งไปขึ้นรถ ดีใจมาก แต่จู่ๆมีตำรวจคนนั้น คนเดิม มาขู่ว่าถ้าไม้เดินไปดีๆจะใส่กุญแจมือ พยายามจะใส่กุญแจมือ ผมรับไม่ได้เลย ผมเปิดประตูขึ้นเอง จัดข้าวของในรถนั่งเอง ตำรวจที่ขับรถดีมาก พอมาถึงโรงพัก ร้อยเวรให้ผู้หญิงเข้าไปก่อน จากนั้นก็ผม ผมบอกว่ายามพยายมให้ผมเป็นคนๆนั้นเมื่อ15-30วันก่อน ร้อยเวรก็อุทาน เฮ้ย ปัดโธ่ แล้วก็เรียกยามเข้ามา พูดมัดผม และยังเอาเสื้อที่พยานจำได้ให้ตำรวจ ผมปฏิเสธว่าไม่ได้ทำ ร้อยเวรก็ทำประวัติผม อยากถามว่า 1.ตร.ทำรปะวัติว่าผมเป็นผู้ต้องหาหรือไม่ 2.ผมสามารถสอบรับราชการได้หรือไม่ 3.ในทางปฏิบัติแม้เป็นลหุโทษก็อาจไม่สามารถเข้ารับราชการได้ถูกต้องหรือไม่ ..เพราะว่าผมไม่ได้ทำ ประวัติจะติดตัวผมไปตลอดชีวิต
ผู้ตั้งกระทู้ ครนมีเคราะห์ (taone_357-at-thaimail-dot-com) :: วันที่ลงประกาศ 2009-03-16 22:03:01

[1]

ความคิดเห็นที่ 1 (2984707)

คุณเคยปรึกษามาแล้วครั้งหนึ่งใช่ไหมครับ?

1. ไม่ใช่ผู้ต้องหาหรอกครับ เพราะพบตัวแล้ว และยอมรับความผิดแล้ว เรียกว่าผู้กระทำความผิด

2. สอบเข้ารับราชการได้ ในทางทฤษฎี

3. เป็นคุณจะเอาคนมีประวัติไม่ดีเข้าทำงานรึเปล่าล่ะครับ?

4. ไม่ได้ทำ คุณก็ต้องพิสูจน์ว่าคุณไม่ได้ทำ

ผมรู้สึกว่าคุณมีความทุกข์ใจมาก ผมก็ไม่ทราบว่าระบบราชการ การรับคนของเขาจะตรวจสอบมากแค่ไหน? ถ้าเป็นข้าราชการระดับสูงก็ตรวจสอบเยอะมาก แต่ถ้าข้าราชการชั้นผู้น้อย ผมไม่แน่ใจ เอาเป็นว่าถ้าคุณคิดว่าจะปล่อยเลยตามเลย ก้มหน้ายอมรับความผิดนั้นแล้ว อยากไปสอบราชการ ก็ไปสอบดูครับ ได้หรือไม่ได้ก็ค่อยว่ากัน

ผู้แสดงความคิดเห็น espresso_29 วันที่ตอบ 2009-03-18 10:44:56

ความคิดเห็นที่ 2 (2987389)
ถ้าคุณทุกข์ใจมากน่าจะปรึกษาทนายเพื่อสู้คดีได้นะคะ
ผู้แสดงความคิดเห็น กาส วันที่ตอบ 2009-03-24 13:26:07

[1]

แสดงความคิดเห็น
ความคิดเห็น *

ผู้แสดงความคิดเห็น *
อีเมล
	ไม่ต้องการให้แสดงอีเมล