ผลทางกฎหมายของการนัดหยุดงานและการปิดงาน

สัญญาจ้างแรงงานที่มีกำหนดเวลาการจ้างแน่นอน หมายถึง สัญญาที่ได้กำหนดเวลาสิ้นสุดของการจ้างไว้แน่นอน ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งจะบอกเลิกสัญญาก่อนครบกำหนดไม่ได้ เช่น ตกลงกันว่าสัญญาจ้างจะสิ้นสุดในวันที่ 30 เมษายน 2539 หรือตกลงจ้างกันตามระยะเวลาที่ระบุไว้ เช่น ตกลงจ้างกัน 1 ปี นับแต่วันทำสัญญาเป็นต้นไป เมื่อครบ 1 ปี สัญญาจ้างเป็นอันเลิกกัน หรือตกลงจ้างกันระยะเวลาตามกิจการของนายจ้าง เช่น กิจการที่นายจ้างได้รับสัมปทาน นายจ้างตกลงจ้างทำงานจนถึงวันที่สัมปทานสิ้นสุดลง เป็นต้น

กรณีที่เป็นลูกจ้างตามสัญญาการจ้างแรงงานที่มีกำหนดเวลาการจ้างแน่นอนดังกล่าว ลูกจ้างหรือนายจ้างจะนำระยะเวลาระหว่างการนัดหยุดงาน หรือการผิดงานมาหักชดเชยหลังจากที่ครบกำหนดระยะเวลาจ้างตามที่ตกลงกันไว้หรือตามที่ระบุไว้ในสัญญาจ้างแรงงานไม่ได้ เพราะเป็นการขยายระยะเวลาเพิ่มเกินกว่าที่กำหนดไว้ในสัญญา

ในทางกลับกัน ดังที่ได้กล่าวมาแล้ว คือ กรณีที่ลูกจ้างทดลองงานซึ่งมีวัตถุประสงค์เพื่อให้นายจ้างได้ทดสอบความรู้ความสามารถก่อนนั้น ย่อมไม่อยู่ในหลักเกณฑ์เดียวกันกับกรณีตามสัญญาจ้างแรงงานที่มีกำหนดเวลาการจ้างแน่นอนดังกล่าว นายจ้างจะนำระยะเวลาระหว่างการนัดหยุดงาน หรือการปิดงานมาหักออกจากระยะเวลาตามสัญญาจ้างทดลองไม่ได้แต่ต้องขยายระยะเวลาทดลองงานเพิ่มตามจำนวนวันที่นัดหยุดงาน หรือปิดงานเพื่อชดเชยจำนวนวันที่ขาดไปให้ครบตามระยะเวลาที่กำหนดไว้ในสัญญาจ้างทดลองงาน

โดย: กิติพงศ์ หังสพฤกษ์,บทความผลทางกฎหมายของการนัดหยุดงานและการปิดงาน,(วารสารศาลแรงงาน ปีที่ 12 ฉบับที่ 4 ตุลาคม-ธันวาคม 2539)น.52-62

รวมคำพิพากษาฎีกา ตามพระราชบัญญัติแรงงานสัมพันธ์ พ.ศ.2518 ทศวรรษที่ 2 (ปี พ.ศ. 2532-2542) น.232– 233