ลาป่วย โดยได้รับค่าจ้างปีละ 30 วัน นายจ้างจะสั่งให้ลูกจ้างใช้สิทธิเฉลี่ยเป็นรายเดือนได้หรือไม่
รู้อยู่ว่านายจ้างมีหน้าที่ต้องจ่ายค่าจ้างในวันลาป่วยให้แก่ลูกจ้างปีละ 30 วัน ตามที่กฎหมายกำหนด แต่เพื่อประโยชน์ในการบริหารจัดการ งานบุคคล ให้เป็นระเบียบเรียบร้อย นายจ้างจะออกคำสั่งหรือเขียนระเบียบข้อบังคับการทำงานให้ลูกจ้างเบิกค่าจ้างในวันลาป่วยโดยเฉลี่ยเดือนละไม่เกิน 3 วัน และให้เบิกได้ทั้งปีไม่เกิน 30 วัน ได้หรือไม่ ?
การหาคำตอบเรื่องนี้จะไม่ยากเลย หากเข้าใจหลัก เรื่อง สิทธิและหน้าที่ ตามที่กฎหมายกำหนด
การลาป่วยของลูกจ้างเป็นการใช้สิทธิตามความใน กฎหมายคุ้มครองแรงงาน ฯ มาตรา 32 ที่กำหนดให้ลูกจ้างมีสิทธิลาป่วยได้เท่าที่ป่วยจริง โดยมิได้จำกัดจำนวนว่าจะใช้สิทธิได้มากน้อยเพียงใด การใช้สิทธิจึงขึ้นอยู่กับข้อเท็จจริงว่า ป่วยหรือไม่
เมื่อลูกจ้างใช้สิทธิตามที่ กฎหมาย กำหนดย่อมก่อให้เกิด หน้าที่ของนายจ้าง ที่ต้องปฏิบัติตามที่กฎหมายกำหนดเช่นกัน (สิทธิและหน้าที่เป็นของคู่กัน) นั้นก็คือ นายจ้างต้องจ่ายค่าจ้างตลอดระยะเวลาที่ลูกจ้างใช้สิทธิลาป่วย โดยหน้าที่ของนายจ้างกฎหมายกำหนดเพดานไว้ที่ไม่เกิน 30 วันต่อปี ตามความในมาตรา 57
เมื่ออ่านมาถึงตรงนี้คงได้คำตอบแล้วว่า นายจ้างไม่อาจสั่งหรือเขียนระเบียบให้ลูกจ้างใช้สิทธิลาป่วยเฉลี่ยเป็นรายเดือนได้
แล้วทำไมวันหยุดพักผ่อนประจำปีของลูกจ้าง 6 วันต่อปี นายจ้างถึงสั่งให้ลูกจ้างหยุดโดยเฉลี่ย 2 เดือนต่อ 1 วันได้ ?
เหตุที่นายจ้างทำได้ก็หนีไม่พ้นเรื่อง สิทธิและหน้าที่ อีกเช่นกัน กล่าวคือ ลูกจ้างที่ทำงานติดต่อกันมาแล้วไม่น้อยกว่า 1 ปี มีสิทธิหยุดพักผ่อนประจำปีได้ปีหนึ่งไม่น้อยกว่า 6 วันทำงาน เมื่อลูกจ้างมีสิทธินายจ้างก็ย่อมต้องมีหน้าที่จัดให้ แต่การปฏิบัติตามหน้าที่ของนายจ้างนั้นกฎหมายให้นายจ้างเป็นผู้กำหนดวันหยุดให้แก่ลูกจ้างล่วงหน้า ตามความในมาตรา 30 การกำหนดวันใดให้เป็นวันหยุดพักผ่อนประจำปีจึงเป็นสิทธิของนายจ้าง ดังนั้น การที่นายจ้างจะจัดให้ลูกจ้างหยุดพักผ่อนประจำปีโดยนำสิทธิของลูกจ้างมาเฉลี่ยจึงกระทำได้โดยชอบด้วยกฎหมาย ลูกจ้างมีหน้าที่ต้องปฏิบัติตาม (16/12/2548)