หลายท่านคงคุ้นเคยกับคำว่า “ค่าตกใจ” กรณีท่านเลิกจ้างลูกจ้างโดยมิได้บอกกล่าวล่วงหน้า ดังนั้น ค่าตกใจ ก็คือ สินจ้างแทนการบอกกล่าวล่วงหน้านั้นเอง
เมื่อท่านต้องการเลิกจ้าง กฎหมายกำหนดให้ท่านต้องบอกกล่าวให้ลูกจ้างทราบเป็นหนังสืออย่างน้อยหนึ่งงวดการจ่ายค่าจ้าง มิเช่นนั้นท่านต้องรับผิดในเงินสินจ้างแทนการบอก
กล่าวล่วงหน้า เช่น ท่านจ่ายค่าจ้างทุกวันที่ 25 ของเดือน เมื่อท่านเลิกจ้างลูกจ้างในวันที่ 25 พอดี โดยมิได้บอกกล่าวให้ทราบล่วงหน้า ท่านต้องจ่ายค่าตกใจให้ลูกจ้างนับจากวันที่เลิกจ้างไปถึงวันที่ 25 เดือนถัดไป นับได้เท่าใดแล้วจ่ายให้เขาไปเสียก็เป็นอันถูกต้อง กรณีลูกจ้างรายเดือนดูจะเข้าใจง่ายสักหน่อยก็ปฏิบัติไปตามหลักการดังกล่าวก็ถือว่าถูกต้องแล้ว แต่ในกรณีลูกจ้างรายวันต้องทำความเข้าใจกันพอสมควร กล่าวคือ ลูกจ้างรายวันไม่มีสิทธิได้รับค่าจ้างในวันหยุดประจำสัปดาห์ เมื่อท่านเลิกจ้างลูกจ้างรายวันในวันที่ 25 พอดี เมื่อนับถึงวันที่ 25 เดือนถัดไป นับได้เท่าใดท่านจำเป็นต้องจ่ายไปตามนั้นหรือไม่ ? คำตอบ คือ ไม่จำเป็น ท่านสามารถนำวันหยุดประจำสัปดาห์ที่มีในระหว่างนั้นมาหักออกก่อนได้ รวมทั้งวันหยุดอื่นที่ลูกจ้างไม่มีสิทธิได้รับค่าจ้าง (ถ้ามี) ในช่วงเวลาดังกล่าว ท่านก็สามารถนำมาหักออกก่อนได้เช่นกัน เมื่อหักออกแล้วคงเหลือเท่าใด นั่นแหละ คือ จำนวนที่ท่านต้องจ่ายเป็นสินจ้างแทนการบอกกล่าวล่วงหน้าตามกฎหมาย
................................................................19 ก.ย. 49