คราวที่แล้วเขียนเพียงเรื่อง การเลื่อนวันเลิกจ้างให้เร็วขึ้น กับ อายุงานของลูกจ้าง คราวนี้ก็เลยต้องเขียนเรื่องนี้เพิ่มเติมเสียจะได้ครบถ้วน เคยเขียนไว้ว่า นายจ้างมีสิทธิเลื่อนเวลาลาออกให้เร็วขึ้นได้ หากยอมจ่ายค่าจ้างให้ลูกจ้างจนครบถึงวันที่กำหนดลาออก โดยถือเป็นการสละประโยชน์จากเงื่อนเวลา ถ้าเป็นเช่นนี้แล้ว อายุงานของลูกจ้างจะนับถึงวันสุดท้ายที่มาทำงานตามคำสั่งนายจ้างเหมือนเช่นกรณีเลื่อนวันเลิกจ้างให้เร็วขึ้นหรือไม่ ?
อายุงานเป็นผลโดยตรงจากการทำงาน หากสัญญาจ้างแรงงานสิ้นสุดลงเมื่อใด อายุงานย่อมสิ้นสุดลงเมื่อนั้น ดังนั้น เมื่อนายจ้างใช้สิทธิเลื่อนเวลาการลาออกให้เร็วขึ้นเป็นวันใด วันนั้นย่อมเป็นวันที่อายุงานของลูกจ้างสิ้นสุดด้วยเช่นกัน
อายุงานที่สิ้นสุดลงก่อนวันที่ลูกจ้างกำหนดให้เป็นวันลาออกนั้น จะเป็นเหตุให้ลูกจ้างเสียสิทธิใดๆ หรือไม่?
คำตอบเรื่องนี้ก็อาศัยหลักการสละประโยชน์จากเงื่อนเวลาที่กฎหมายกำหนดมิให้กระทบต่อสิทธิของคู่สัญญาอีกฝ่ายหนึ่งมาพิจารณานั้นเอง แม้การลาออกจะถูกเลื่อนให้เร็วขึ้นตามความต้องการของนายจ้างก็ตาม แต่ก็หาได้กระทบต่อสิทธิของลูกจ้างไม่ กล่าวคือ หากลูกจ้างมีสิทธิอันพึงมีพึงได้อื่นใดนอกเหนือจากค่าจ้างจนถึงวันที่การลาออกมีผลบังคับใช้ เช่น หากลูกจ้างมีอายุงานถึงวันที่ลูกจ้างแจ้งลาออก ลูกจ้างจะมีสิทธิซื้อตั๋วเครื่องบินของนายจ้างภายหลังจากการพ้นสภาพการเป็นพนักงานได้ในราคาพิเศษ เป็นต้น การที่นายจ้างให้การบอกลาออกของลูกจ้างมีผลเร็วขึ้นกว่าที่กำหนดไว้เดิม จนเป็นเหตุให้อายุงานของลูกจ้างไม่ครบที่จะใช้สิทธิซื้อตั๋วเครื่องบินราคาพิเศษหลังพ้นสภาพการเป็นพนักงานได้นั้น กรณีเช่นนี้ คำสั่งเลื่อนวันลาออกให้เร็วขึ้นของนายจ้างหาได้เป็นเหตุให้สิทธิดังกล่าวของลูกจ้างเสียไปแต่อย่างใดไม่ ลูกจ้างยังคงมีสิทธิซื้อตั๋วเครื่องบินจากนายจ้างได้ราคาพิเศษ เหมือนหนึ่งตนมีอายุงานครบถ้วนตามเงื่อนไขทุกประการ
---------------------------------------------------
สมบัติ ลีกัล 26 กุมภาพันธ์ 2550