ลืม ใครๆก็ลืมกันได้ แค่นี้ต้องเลิกจ้างด้วยหรือ แถมไม่จ่ายค่าชดเชยอีกต่างหาก มันร้ายแรงขนาดนั้นเชียวหรือ ?
ความจริงลืมก็เป็นธรรมดาของมนุษย์ย่อมเกิดขึ้นได้กับทุกคน การลืมบางครั้งก็ไม่เสียหายอะไร บางครั้งก็เสียหายเล็กน้อย บางครั้งก็จำจนตายไม่น่าลืมเลยเสียหายใหญ่หลวง
การลืมโดยทั่วไปหากเรื่องที่ลืมเป็นเรื่องใหญ่โตผลเสียหายก็มักจะใหญ่โตตามไปด้วย ตรงนี้ดูได้ง่าย แต่การลืมบางครั้งสิ่งที่ลืมเป็นเรื่องเล็กน้อย แต่ผลลัพธ์กลับใหญ่โตมาก ตรงนี้ซิยากต่อการดู
ในการทำงานของลูกจ้างก็เช่นเดียวกันบางครั้งก็ลืมได้เช่นกัน ลูกจ้างมีหน้าที่ส่งเอกสารและพัสดุภัณฑ์ ทำงานมาแล้ว 1 ปี ลืมไปส่งเอกสารให้ลูกค้าตามคำสั่งนายจ้างจนเลยเวลามา 4 วัน ลูกค้าได้โทรศัพท์มาตาม นายจ้างถึงรู้ว่าลูกจ้างยังไม่นำส่ง โดยลูกจ้างอ้างว่า ลืม นายจ้างจึงเลิกจ้างโดยไม่จ่ายค่าชดเชย โดยนายจ้างอ้างว่า ระเบียบข้อบังคับการทำงานระบุว่า ลูกจ้างต้องส่งเอกสารและพัสดุภัณฑ์ให้ลูกค้าโดยเร็ว การลืมเป็นเวลา 4 วัน ถือว่า ไม่ส่งโดยเร็ว ผิดระเบียบก่อให้เกิดความเสียหายแก่นายจ้างอย่างร้ายแรง เนื่องจากนายจ้างประกอบกิจการรับส่งเอกสารและพัสดุภัณฑ์ด่วนพิเศษ
ท่านเห็นว่า ลืมแค่นี้เลิกจ้างไม่จ่ายค่าชดเชยถูกต้องแล้วหรือ ?
เรื่องนี้เป็นข้อสอบเนติบัณฑิต สมัย 59 ธงคำตอบบอกว่า นายจ้างประกอบกิจการรับส่งเอกสารและพัสดุภัณฑ์ด่วนพิเศษ จึงขึ้นอยู่กับความเชื่อถือของลูกค้าในการให้บริการที่ต้องนำส่งเอกสารและพัสดุภัณฑ์ให้แก่ลูกค้าอย่างรวดเร็วและถูกต้อง เมื่อลูกจ้างมีหน้าที่ดังกล่าวละเลยไม่นำเอกสารไปส่งให้แก่ลูกค้าของนายจ้างจึงเป็นการฝ่าฝืนระเบียบข้อบังคับการทำงานกรณีร้ายแรง
เห็นไหม การลืมของลูกจ้างดูเหมือนจะเป็นเรื่องเล็กน้อย หากเป็นการลืมในธุรกิจอื่น แต่สำหรับธุรกิจประเภทด่วนพิเศษนี้ไม่ใช่เรื่องเล็กน้อยเสียแล้ว การลืมจึงนำมาซึ่งความเดือนร้อนแก่ลูกจ้างถึงขนาดต้องตกงานโดยไม่ได้ค่าชดเชย
.............................................. สมบัติ ลีกัล 30 เมษายน 2552