ลูกจ้างไม่ว่าจะทำหน้าที่ใดก็ตาม เมื่อทำงานครบปีนายจ้างต้องจัดให้หยุดพักผ่อนประจำปี ไม่น้อยกว่า 6 วัน หากไม่จัดให้ก็ต้องจ่ายเป็นค่าทำงานในวันหยุดพักผ่อนประจำปีแทน
ลูกจ้างทำหน้าที่ขับรถรับนักท่องเที่ยวซึ่งนักท่องเที่ยวจะมากน้อยตามฤดูกาล ในช่วงฤดูนักท่องเที่ยวน้อย นายจ้างให้ลูกจ้างหยุดโดยได้รับค่าจ้างเป็นเวลา 30 วันต่อปี วันดีคืนดีลูกจ้างมาฟ้อง หาว่านายจ้างไม่จัดวันหยุดพักผ่อนประจำปีให้ ซึ่งลูกจ้างมีสิทธิได้รับตามกฎหมายปีละ 6 วัน
นายจ้างบอกว่า ที่ให้หยุดโดยได้รับค่าจ้างปีละ 30 วันนั้น รวมวันหยุดพักผ่อนประจำปี 6 วันไว้แล้ว โดยปฏิบัติเช่นนี้มานานแล้ว
อย่างนี้แล้วศาลฎีกาจะว่าอย่างไร ?
ศาลฎีกาบอกว่า การให้หยุดโดยจ่ายค่าจ้างปีละ 30 วัน นั้น ไม่รวมวันหยุดพักผ่อนประจำปี นายจ้างจึงต้องจ่ายให้ลูกจ้างเพิ่มอีก 6 วันต่อปี
อย่าเพิ่งตกใจว่า ทำไมนายจ้างแพ้ ทั้งที่จัดให้หยุดฟรีตั้ง 30 วันต่อปี ที่นายจ้างแพ้นั้นย่อมต้องมีเหตุ นั้นคือ การจัดให้หยุด 30 วันนั้นไม่ชัดเจนว่า เป็นการหยุดโดยรวมการหยุดพักผ่อนประจำปีด้วยแล้วนั้นเอง
ถ้านายจ้างต้องการให้การหยุดโดยจ่ายค่าจ้าง 30 วัน ต่อปีนั้น เป็นการรวมวันหยุดพักผ่อนประจำปีตามกฎหมายอีก 6 วันด้วย ต้องทำอย่างไร ?
ที่จริงแล้วที่นายจ้างให้ลูกจ้างหยุดโดยได้รับค่าจ้างปีละ 30 วันนั้น ไม่มีกฎหมายใดบังคับให้นายจ้างต้องกระทำเช่นนั้น นั่นย่อมหมายความว่า การให้หยุด นายจ้างมีสิทธิกำหนดกติกาได้ด้วยตนเอง ดังนั้น ก่อนจะให้ลูกจ้างหยุดฟรี 30 วันต่อปี หากประสงค์จะแบ่งวันหยุดดังกล่าวมาเป็นวันหยุดพักผ่อนประจำปีเสียบางส่วนก็รีบทำเสีย ไม่ผิดกติกาใดๆ หรือจะให้ทั้ง 30 วัน เป็นวันหยุดพักผ่อนประจำเสียทั้งหมดก็ย่อมทำได้ ปัญหาอยู่ตรงที่นายจ้างต้องจัดให้ชัดเจนออกระเบียบหรือประกาศไว้เสียแต่ต้น หากทำตามนี้ ปัญหาเรื่องนี้จะหมดไป
……………………………….สมบัติ ลีกัล 30 กันยายน 2552