กฎหมายคุ้มครองแรงงาน มาตรา 11/1 กำหนดให้ผู้ประกอบกิจการที่มอบให้บุคคลใดเป็นผู้จัดหาคนมาทำงานอันมิใช่การประกอบธุรกิจจัดหางาน โดยการทำงานนั้นเป็นส่วนหนึ่งของกระบวนการผลิตหรือธุรกิจในความรับผิดชอบของผู้ประกอบกิจการ และโดยบุคคลนั้นจะเป็นผู้ควบคุมดูแลการทำงานหรือรับผิดชอบในการจ่ายค่าจ้างให้แก่คนที่มาทำงานนั้นหรือไม่ก็ตาม ให้ถือว่าผู้ประกอบกิจการเป็นนายจ้างของคนที่มาทำงานดังกล่าว ด้วยความที่ถือว่าผู้ประกอบกิจการเป็นนายจ้างจึงมีคำถามเกิดขึ้นมากมาย หนึ่งในนั้นก็คือ จะนับอายุงานเพื่อจ่ายค่าชดเชยอย่างไร ?
ปัญหา คือ ลูกจ้างผู้รับเหมาค่างานเพิ่งย้ายมาทำงานกับผู้ประกอบกิจการได้เพียง 4 เดือน แล้วถูกเลิกจ้าง ผู้ประกอบกิจการจะต้องจ่ายค่าชดเชยเพียง 30 วัน เท่ากับอายุงานที่ลูกจ้างทำงานอยู่กับตน หรือต้องจ่ายค่าชดเชย 180 วัน เท่ากับอายุงานจริง 4 ปี ที่ลูกจ้างรายนี้ทำงานอยู่กับผู้รับเหมาค่างาน ?
ฝ่ายหนึ่ง เห็นว่า ผู้ประกอบกิจการต้องจ่ายค่าชดเชยเพียง 30 วัน เท่ากับอายุงานที่ลูกจ้างทำงานให้กับตน โดยต้องให้ความเป็นธรรมกับผู้ประกอบกิจการ ทำงานให้แค่ไหนก็ควรรับผิดแค่นั้น
อีกฝ่ายหนึ่ง เห็นว่า ผู้ประกอบกิจการต้องจ่ายค่าชดเชย 180 วัน เท่ากับอายุงานจริงของลูกจ้างที่ทำงานกับผู้รับเหมาค่างานมาแล้ว 4 ปี โดยต้องมองในมุมของลูกจ้างที่ต้องได้รับการคุ้มครองตามสิทธิที่เกิดขึ้นจริง
ไม่รู้จะตัดสินให้ฝ่ายไหนถูก มีเหตุผลดีทั้งคู่ จึงต้องเขียนมาให้ท่านช่วยกันตัดสิน
เมื่อใคร่ครวญดูแล้วก็ พบว่า บางครั้งนายจ้างก็ต้องจ่ายค่าชดเชยเกินกว่าระยะเวลาที่ลูกจ้างทำงานให้กับตนเช่นกัน ดังเช่น กรณีการเปลี่ยนตัวนายจ้างด้วยการรับโอนลูกจ้างจากนายจ้างเดิมมาเป็นลูกจ้างของตนตามมาตรา 13 กรณีนี้ แม้ลูกจ้างจะเพิ่งมาทำงานให้กับนายจ้างใหม่เพียง 4 เดือนแล้วถูกเลิกจ้าง แต่ถ้าลูกจ้างทำงานกับนายจ้างเดิมมาแล้ว 4 ปี นายจ้างใหม่ก็ต้องจ่ายค่าชดเชยโดยคำนวณจากอายุงานจริงของลูกจ้างทั้งหมด โดยต้องจ่ายค่าชดเชย 180 วัน มิใช่ 30 วัน
ครั้นยกตัวอย่าง กรณีตามมาตรา 13 ก็มีผู้เถียงว่า นั้นเป็นกรณีที่กฎหมายเขียนไว้ชัดเจนเลยว่า การเปลี่ยนตัวนายจ้าง สิทธิต่างๆที่ลูกจ้างมีต่อนายจ้างเดิมเช่นใดให้ลูกจ้างมีสิทธิเช่นว่านั้นต่อไป และให้นายจ้างใหม่รับไปทั้งสิทธิและหน้าที่เกี่ยวกับลูกจ้างนั้นทุกประการ เมื่อเขียนไว้ชัดๆอย่างนี้ นายจ้างใหม่ย่อมเข้าใจและทำใจได้ถ้าจะต้องจ่ายค่าชดเชยเกินกว่าระยะเวลาที่ลูกจ้างทำงานให้กับตน
แต่กรณีนี้ กฎหมายเขียนไว้เพียงว่า ผู้ประกอบกิจการต้องเป็นนายจ้างของคนที่มาทำงานให้กับผู้รับเหมาแรงงานเท่านั้น กฎหมายมิได้เขียนให้การเป็นนายจ้างต้องรับผิดเช่นใดเหมือนกรณีเปลี่ยนตัวนายจ้าง ความรับผิดของผู้ประกอบกิจการจึงควรเป็นไปตามความเป็นจริง ในเมื่อกฎหมายบอกเพียงว่าให้เป็นนายจ้างเท่านั้น ซึ่งผู้ประกอบกิจการก็ควรที่จะเป็นนายจ้างของคนทำงานเสมือนหนึ่งเป็นการจ้างงานด้วยตนเอง เมื่อเลิกจ้างก็ยินดีจ่ายค่าชดเชย แต่ลูกจ้างเพิ่งมาทำงานกับตนได้เพียง 4 เดือน เท่ากับว่า ตนจ้างลูกจ้างรายนี้เพียง 4 เดือน แล้วอย่างนี้จะให้จ่ายค่าชดเชยเท่ากับคนทำงานมาแล้ว 4 ปี ได้อย่างไร ?
ท่านผู้อ่านเห็นอย่างไร อย่าลืม บอกผ่านมาทางกระดานถามตอบด้วยนะ
.................................... สมบัติ ลีกัล 30 ธันวาคม 2552