ในกฎหมายอาญานั้น หากจำเลยกระทำการเพียงครั้งเดียวแต่เป็นความผิดต่อกฎหมายหลายบทนั้น ศาลจะลงโทษเฉพาะบทที่มีโทษหนักสุดเท่านั้น แล้วในการกระทำผิดวินัยของลูกจ้างเพียงครั้งเดียวแต่เป็นความผิดต่อระเบียบว่าด้วยวินัยหลายเรื่อง คำตอบจะเหมือนกันหรือไม่ ?
คำถามน่าสนใจทีเดียว ?
เมื่อคิดย้อนไปย้อนมาก็พบว่า การลงโทษทางวินัยลูกจ้างนั้นก็ไม่ต่างอะไรไปกับการลงโทษอาญาเหมือนกัน นั้นก็คือ มีการกระทำความผิดเกิดขึ้น เพียงแต่ในทางอาญาผู้กระทำผิดอาจเป็นใครก็ได้ นายจ้างก็ได้ ลูกจ้างก็ดี ทำผิดอาญาได้ทั้งคู่ แต่ในทางวินัยมีเพียงลูกจ้างเท่านั้นที่กระทำผิดได้ นายจ้างไม่เข้าเงื่อนไข ความผิดที่ว่านี้ ในทางอาญาก็คือ ผิดต่อกฎหมาย แต่ในทางวินัยก็คือ ผิดต่อระเบียบ ทั้งระเบียบและกฎหมายก็ครือๆกัน ส่วนโทษก็เหมือนกัน โทษในทางอาญาส่วนใหญ่เป็นปรับ จำคุก และประหารชีวิต โทษในทางวินัยส่วนใหญ่เป็นตักเตือน พักงาน และเลิกจ้าง เลิกจ้างก็ตายทั้งเป็น ประหารชีวิตก็ตายตอนเป็น ดูๆแล้วคำตอบน่าจะเหมือนกัน คือ ลงโทษได้เฉพาะบทหนักสุด หรือว่าไง ?
ก็น่าคิดเหมือนกัน ?
ในการลงโทษอาญากับลงโทษทางวินัยนั้นอาจดูเหมือนกันก็จริงอยู่ แต่ก็ยังมีความต่างกันอยู่บ้าง นั้นก็คือ การลงโทษอาญาเฉพาะบทหนักสุดนั้น เป็นเพราะกฎหมายเขาเขียนไว้อย่างนั้นจริงๆ ศาลหรือจะกล้าลงโทษโดยขัดต่อกฎหมาย แต่ในการลงโทษทางวินัยนั้น กฎหมายเขามิได้เขียนว่า ให้ลงโทษได้เฉพาะบทหนักเหมือนอย่างการลงโทษอาญา การลงโทษทางวินัยจึงเป็นอำนาจบริหารของนายจ้าง จึงขึ้นอยู่กับดุลพินิจของนายจ้าง ด้วยเหตุนี้ ลูกจ้างจึงอาจถูกลงโทษทางวินัยหลายเรื่องต่อการกระทำผิดเพียงครั้งเดียวได้
..................... สมบัติ ลีกัล 30 พฤษภาคม 2553