เลิกจ้างโดยปริยาย ก็หมายถึง การเลิกจ้างเช่นกัน เพียงแต่มิได้บอกกกล่าวกันตรงๆเท่านั้นเอง จึงจำเป็นต้องสังเกตจากสิ่งที่กระทำแทนการแสดงออกด้วยวาจา พฤติกรรมใดเป็นการเลิกจ้างโดยปริยาย บางครั้งก็ดูยากเหมือนกัน
ให้เวลาลูกจ้าง ๓ วัน เพื่อตัดสินใจว่าจะลาออกตามคำเชิญชวนของนายจ้างหรือไม่ ใช่การเลิกจ้างโดยปริยายหรือไม่ ?
ลำพังข้อเท็จจริงเพียงเท่านี้ย่อมไม่ใช่เลิกจ้างโดยปริยาย เนื่องจาก นายจ้างบอกเพียงว่า ให้ลูกจ้างตัดสินใจว่าจะลาออกหรือไม่ หากไม่ยอมลาออกก็ยังเป็นสิทธิของลูกจ้างนั่นเอง
แต่หากเติมข้อเท็จจริงต่อไปว่า นายจ้างขอรถยนต์ประจำตำแหน่งคืน และไม่ให้ลูกจ้างมาทำงานในระยะ ๓ วัน ที่ให้ตัดสินใจนั้น ข้อเท็จจริงที่เพิ่มเติมนี้ ศาลฎีกาเคยตัดสินว่า เป็นการเลิกจ้างโดยปริยายแล้ว โดยศาลฎีกาให้เหตุผลว่า หากนายจ้างตัดสินใจให้โอกาสลูกจ้างในการลาออกจริงก็ไม่มีเหตุผลใดที่นายจ้างจะเรียกรถประจำตำแหน่งคืนเสียแต่วันนั้น และไม่มีเหตุผลใดที่จะให้ลูกจ้างหยุดการทำงาน การกระทำของนายจ้างมีลักษณะไม่ยอมให้ลูกจ้างทำงานอีกต่อไป ถือว่า ได้เลิกจ้างลูกจ้างนับแต่วันเรียกเอารถประจำตำแหน่งคืนแล้ว
คำพิพากษาฎีกาฉบับนี้ตัดสินไว้น่าสนใจทีเดียว
............................................... สมบัติ ลีกัล 30 พฤศจิกายน 2553